Na een eerste gedachtewisseling waren Gilles Vandaele en Leon Decock nog niet uitgeschreven over de documentaire DIRECT ACTION. Hun nieuwe brieven buigen zich over de vraag welke plek een film kan innemen tussen de afgebeelde ervaring en de woorden die op de film volgen.
In Bird van Andrea Arnold komt kijken vanuit vogelperspectief vooral neer op níét filmen, hoe vreemd dat dezer dagen ook is.
Aan de branding van de Middellandse Zee tast Matías Piñeiro naar de vouwen van literaire adaptaties. In zijn Tú me abrasas deinen Cesare Pavese en dichteres Sappho met hem mee.
De vertoningen van de documentaire DIRECT ACTION op Film Fest Gent vinden plaats met een politie-actie tegen Gentse actievoerders vers in het geheugen. Gilles Vandaele en Leon Decock kijken samen apart naar hoe deze film zich verhoudt tot politiek verzet.
Op 17 mei 2018 schoot een politieagent de tweejarige Mawda Shawri neer bij een migratiecontrole. Erkenning door politie en overheid bleef uit. De documentaire hold on to her filmt een antihoorzitting, met bewijsvoering zowel als collectieve rouw.
“Ek is dood”, schuddebuikt het nijlpaard Pepe met diepe stem. En dat is nog maar het begin van zijn filosofische mijmeringen.
In de klas van juf Ilkay, in de Weense wijk Favoriten, komt elke dag de hele wereld binnen. Zorgzaam weegt documentairemaker Ruth Beckermann het gewicht van beladen gesprekken en van schurende grenzen.
Hoe stellen we ons de toekomst van filmfestivals voor? Anders dan verleden en heden? Reizend door tijd en ruimte zoekt Dana Linssen hoe het verder kan, moet of had moeten gaan. Deze vragen voeden ook haar keynote op de Dag van het Filmberoep tijdens Film Fest Gent.