Met The Seed of the Sacred Fig oogstte Mohammad Rasoulof lof van internationale festivals en critici. De reden daarvoor is vooral te zoeken in een verwachtingstrouw ‘festivalrealisme’, veel meer dan in de realiteit van het jarenlange vrouwelijke verzet in Iran waar de film eer aan lijkt te willen bewijzen.

Van ouders moet je het hebben, als kind en als leerkracht. In Armand van Halfdan Ullmann Tøndel zet een oudercontact de spanningen op scherp. Wat is er aan de hand? Is er wat aan de hand? “Het kan ernstig, maar ook heel onschuldig zijn.”

Vier het einde van je relatiebreuk, het zou een opstapje kunnen zijn naar een zoveelste tranentrekker. Jonás Trueba maakt van Volveréis echter een waarheidshongerige constructie van amoureuze deconstructie.

Met verhalen die doorgaans alleen in de achterkamers van Beiroet leven raakt The Jacket, het langspeeldebuut van Mathijs Poppe, aan de geschiedenissen die in het felle licht van de actualiteit lijken te verdwijnen.

Afgemeten observerend knevelt Tardes de soledad van Albert Serra je aan een reeks kleine vraagtekens bij het spektakelstuk van stierenvechten. In de arena en in de coulissen, aan de dood valt niet te ontkomen.