Ophelia (John Everett Millais, 1851-1852)
Video-essay: Hitchcock’s Gaze: What It Means to Be Looked at
Uit de films van Hitchcock spreekt de kracht van kijken. Doorbreken ze ook het stilzwijgen van wie bekeken wordt? In hun video-essay werpen Basje Boer en Menno Kooistra een blik op de verheerlijking van vrouwelijke passiviteit.
In Psycho zien we hoe Norman Bates Marion Crane bespiedt terwijl ze zich uitkleedt. Hoe hij zich voelt, begrijpen we. Maar hoe is het voor haar om bekeken te worden? In het video-essay Hitchcock’s Gaze: What It Means to Be Looked at neemt schrijver Basje Boer de films van Alfred Hitchcock als uitgangspunt om iets te vertellen over hoe we vrouwelijke passiviteit verheerlijken, en wat daarvan de gevolgen zijn. Boer zoomt niet alleen in op Psycho, Vertigo en Rear Window, maar trekt ook parallellen met onder andere Gillian Flynns roman Gone Girl, Twin Peaks, de sprookjes van Walt Disney en Shakespeare-personage Ophelia. Menno Kooistra bracht haar verhaal, dat ze baseerde op de ideeën uit haar essaybundel Pose – Over hoe we kijken en wie we spelen, tot leven aan de hand van beelden, fragmenten en computeranimatie.
Video-essay: Women Talking
Bij de release van haar nieuwe film Women Talking laat video-essayist Peet Gelderblom Sarah Polley aan het woord. De combinatie van audiofragmenten van een interview en beelden uit haar werk opent de deur naar haar visie als cineast.
Video-essay: Aftersun
In haar eerste langspeelfilm Aftersun vertelt Charlotte Wells, met een opheffende en tegelijk verpletterende uitwerking, het verhaal van een afwezige vader.
Video-essay: Memoria
In Nederland is Memoria sinds vorige week te zien in de bioscoop. Na een vertoning tijdens Film Fest Gent, een interview met de filmmaker en een boekrecensie houdt nu ook een video-essay de dialoog tussen Fantômas en de recentste film van Apichatpong Weerasethakul warm.
Zwijg stil: vrouwen zijn niet van gisteren
De titel van Anke Brouwers’ prachtige, verstomming opwekkende boekdebuut Mooi zijn en zwijgen: de machtige vrouwen van de Amerikaanse stille film is misleidend. Wie verwacht dat het een biografie is over een aantal lang vergeten filmmaaksters en actrices, zal – hopelijk aangenaam – verrast zijn, want het is zoveel meer dan dat.
Fantômas #2: vrij verlangen
Wat behelzen geluid en bewegend beeld dat geschreven tekst niet herbergen kan? Schrijven over film impliceert altijd tekortkomen. Die spanning stimuleert heel wat teksten in ons tweede nummer. Het prijzen van de onvatbaarheid van een film die de schrijver tegelijkertijd probeert te vatten is een paradoxale evenwichtsoefening. Koorddansen vraagt uiteindelijk om een sprong in het ongewisse.