Alle resultaten voor
‘Michaël Van Remoortere’
Lof der schaduwen
In het meesterlijke schaduwspel High and Low (1963) grijpt Akira Kurosawa je bij het nekvel om je mee te sleuren op een helse tocht, tussen boven en beneden, tussen hoog en laag.
Karaktermoord in het klaslokaal
Van ouders moet je het hebben, als kind en als leerkracht. In Armand van Halfdan Ullmann Tøndel zet een oudercontact de spanningen op scherp. Wat is er aan de hand? Is er wat aan de hand? “Het kan ernstig, maar ook heel onschuldig zijn.”
Dode metaforen
Als een topzware, omgekeerd in elkaar gestoken architectuurfilm zonder fundamenten kan The Brutalist van Brady Corbet onmogelijk overeind blijven. En dan moet de wankele beeldspraak nog komen…
Trickledown-feminisme
Nicole Kidman als kitten en CEO. Dolt Babygirl schijnbaar met ontregeling of staat er werkelijk wat op het spel?
#youtoo, Brute?
Uiteraard is Megalopolis van Francis Ford Coppola wat de titel voorspelt: een megalomaan bouwsel. Al zit net in de manie zijn aantrekkingskracht.
Noli me tangere
Eye Filmmuseum presenteert de expo Albert Serra – Liberté als “een immersieve set vol nachtelijke, heimelijke ontmoetingen, waarin theater, film en tentoonstelling samenkomen”. Een bezoek.
Het bevroren meisje
Schrijfster Christine Angot deed het Franse medialandschap daveren door haar romans over incest. In de documentaire Une famille ruilt ze woord in voor beeld om opnieuw de confrontatie aan te gaan met het misbruik in haar leven. Meer van hetzelfde, ja, al laat film zich niet op dezelfde wijze in de hand houden als het woord.
Alles is hier mogelijk
Met de muzikale zedenkomedie Golden Eighties voert Chantal Akerman een feest van de vrijheid op in een Brussels winkelcentrum. Al komt die vrijheid in pastelkleuren niet uit het niets.
De banaliteit van het discours
Als een film en het gesprek errond gevleugelde woorden slechts vleugellam maken, neemt de filmervaring dan de vlucht? Oftewel: waarin ligt de interesse van Jonathan Glazers The Zone of Interest?
De mythe van de empathiemachine
Is het stilaan tijd om vraagtekens te plaatsen bij de nalatenschap van Roger Ebert? Wil de toeschouwer tegelijkertijd geschokt en gerustgesteld worden, dan is het zeer de vraag of er nog wel plaats is voor empathie bij het kijken.
Dagen zonder grief
In de beperking toont zich de meester? In zijn nieuwe film, Perfect Days, zegt Wim Wenders mogelijk net meer door minder uit te spreken.
Het persoonlijke falen van de wereld
Er zijn nog (on)zekerheden in het leven: meerduidigheid alom in de nieuwe film van Nuri Bilge Ceylan, About Dry Grasses, over goedpraten en kwaadspreken.
De lege koelkasten
Kijkend naar Les rendez-vous d’Anna (1978) ziet Michaël Van Remoortere een van zijn favoriete scènes uit Chantal Akermans oeuvre. En zolderkamers, hotels en lege koelkasten.
Het spook van de cinema
In samenwerking met Film Fest Gent publiceren we in de reeks ‘Wide Angle’ reflecties bij filmvertoningen. Voor Michaël Van Remoortere draagt Goodbye, Dragon Inn het wezenlijke van film, van kunst, van leven.
Rum & Shampoo
Met Stars at Noon bewijst Claire Denis opnieuw als geen ander de vinger te leggen op de verbindingen van seksuele verlangens en politieke connotaties.
Effecten zonder oorzaak
In samenwerking met Film Fest Gent publiceren we in de reeks ‘Wide Angle’ reflecties bij filmvertoningen. Darren Aronofsky’s The Whale zwelgt in het smalle slachtofferschap van zijn DIKKE hoofdpersonage.
Par hasard, Balthazar?
Op IFFR wordt de zandbank voor filmcritici dit jaar een beetje groter. Critics’ Choice, het programma waar journalisten Dana Linssen en Jan Pieter Ekker filmkritiek creatief op haar kop – en soms in haar hemd – zetten, heeft als centraal thema ‘Play’. Voor deze negende editie neemt het duo ook het Young Film Critics-programma onder de vleugel voor de publicatie van (The Return of) the Daily Tiger. Hier lees je Michaël Van Remoorteres bijdrage aan de collectieve, caleidoscopische blik op Jerzy Skolimowski’s EO.
Something old, something new
Wat beweegt ons in film? Fantômas houdt de vinger aan de pols tijdens Film Fest Gent, met vandaag twee films van Hong Sang-soo: The Novelist’s Film en Walk Up.
Een vluchthaven voor nachtraven
De recente restauratie van Toute une nuit is voor nieuwe Brusselaar Michaël Van Remoortere een gelofte om de stad die Chantal Akerman in een enkele nacht bezingt te verdedigen door haar lief te hebben zoals zij is in al haar prachtige en gemankeerde overdaad.
Spaarzaam geluk
In samenwerking met Film Fest Gent publiceren we in de reeks Wide Angle reflecties bij filmvertoningen. In de eerste aflevering verwijlt schrijver Michaël Van Remoortere naar aanleiding van Ryusuke Hamaguchi’s vrije Murakami-adaptatie Drive My Car bij lezen, liefde en leven.
Though it’s hurting me/now it’s her story
Met Bergman Island vindt Mia Hansen-Løve in filmmaken zelf een uitweg vanonder het gewicht van de filmgeschiedenis en uit de patstelling tussen artistieke creatie en een verzorgende rol.
Zwijgen en zingen!
De musical Annette van Leos Carax doet schrijver Michaël Van Remoortere verwijlen bij het gevaar van fictie in haar langdurige pas de deux met de realiteit.