Met verhalen die doorgaans alleen in de achterkamers van Beiroet leven raakt The Jacket, het langspeeldebuut van Mathijs Poppe, aan de geschiedenissen die in het felle licht van de actualiteit lijken te verdwijnen.
Afgemeten observerend knevelt Tardes de soledad van Albert Serra je aan een reeks kleine vraagtekens bij het spektakelstuk van stierenvechten. In de arena en in de coulissen, aan de dood valt niet te ontkomen.
Na even stilte laat Visite, het Antwerpse festival voor documentaire film en audiovisueel experiment, weer van zich horen. In het programma ‘Womb Warriors’ weerklinken ongemakkelijke oergeluiden. Of is het vooral ons denken over het lichaam dat die klanken ongemakkelijk maakt?
Schijnbaar in verloren momenten filmend aan Caught by the Tides had Jia Zhang-ke een waar magnum opus op het oog. Dat is het, op zijn manier, ook geworden, met de rimpelingen van twee decennia Chinese geschiedenis in een glas bier of op het gelaat.
Het festival Courtisane staat altijd met beide benen stevig op de grond. Dit jaar bleek hun route vooral langs tuinen, bossen en weiden te lopen. Enkele vrij geplukte herinneringen leggen de vinger op hoe Courtisane zachtjes ondergraaft.
Woede heerst in Pansy’s leven. Haar omgeving kan erover meespreken. Al is net haar spreken, een tierende alleenspraak, fascinerend aan Mike Leigh’s Hard Truths.
In Ernest Cole: Lost and Found reconstrueert regisseur Raoul Peck het leven en werk van fotograaf Ernest Cole. Wat bijblijft is de biografie, de blik van de ooggetuige, eerder dan die van de biograaf.
Een absurde satire over het menselijke wegwerpbestaan zou zich zomaar eens op glad ijs kunnen begeven door de dood te omarmen. Of Bong Joon-ho’s Mickey 17 zich daar ook aan waagt…
Een vlag als superheld, een destructieve president en de rede als vijand… En toch mag Captain America: Brave New World geen politiek heten. Ook niet om hoop te verhandelen.
Altijd hachelijk als een cineast zijn jeugdidool verfilmt. Met Queer, een bedwelmende reis naar het heart of darkness van een cultfiguur, brengt Luca Guadagnino hulde aan William Burroughs. Maar in de jungle raakt hij het spoor bijster.
Wet je pen, focus je blik en spits je oren: Fantômas en MOOOV nodigen je uit op een workshop filmkritiek tijdens MOOOV Filmfestival van 25 april tot 1 mei in Brugge.
India. Zomer. Een ziekenhuis. Allerlei lichtjes. All We Imagine as Light wiegt en wiebelt mee met drie werkneemsters van een hospitaal in Mumbai en de handelingen die hun dagelijkse leven vormen. Als vanzelf.
When the Light Breaks balt een rouwproces in één dag, met stevig botsende contrasten: tussen alledaags en alles overstijgend, tussen kleine en grote emoties, tussen performance en concept. “Heb je misschien een sigaret voor mij?”
Fantômas continues to consider the future of festivals, this time by exploring IFFR’s retrospective programme ‘Through Cinema We Shall Rise!’. Can festivals provide more than just a pseudo-neutral platform for commodified resistance?
Als een topzware, omgekeerd in elkaar gestoken architectuurfilm zonder fundamenten kan The Brutalist van Brady Corbet onmogelijk overeind blijven. En dan moet de wankele beeldspraak nog komen…
All Shall Be Well zet je gedachten op een kier en vraagt subtiel subversief ruimte voor een queer thuis.
Nicole Kidman als kitten en CEO. Dolt Babygirl schijnbaar met ontregeling of staat er werkelijk wat op het spel?
Doelbewust dolend trekt Miguel Gomes met Grand Tour de wijde wereld in. Waar brengt ons al dat hotsen en botsen? Tot een gesprek over arrogantie en eigenzinnigheid.