Documentairemaker Sofie Benoot liet zich eerder al voeden door woestijnen en grondlagen. Haar graafwerk brengt haar nu, in het essayistische Apple Cider Vinegar, bij keien, stenen en gesteente.
Op 1 en 2 mei nodigen OFFoff en het collectief Ursula uit om kijken te komen kijken in de Kunsthal in Gent en Het Bos in Antwerpen. Werk van experimenteel filmmaker Barbara Meter dat focust op diverse zienswijzen reflecteert in films van jonge Belgische cineasten.
Ter gelegenheid van het bezoek van Laura Mulvey in Brussel stelt het Antwerpse collectief Ursula een leesgroep samen. Ursula meets Laura meets Chantal.
Met de muzikale zedenkomedie Golden Eighties voert Chantal Akerman een feest van de vrijheid op in een Brussels winkelcentrum. Al komt die vrijheid in pastelkleuren niet uit het niets.
Met behulp van AI-software creëerde Emmanuel Van der Auwera de korte documentaire White Cloud, onlangs vertoond op het festival Courtisane in Gent. Wat heeft ChatGPT te vertellen over deze film?
Een keer in de zoveel tijd komen dromen uit en lacht de hele wereld mee… Zo ondervindt toch de sufferd van Nicholas Cage in Dream Scenario. Al is hij lang niet de enige die bedrogen uitkomt.
Artificiële intelligentie, DNA-zuivering en een verregaande onttovering: zoals wel meer sciencefiction is La Bête heel erg ‘van vandaag’. Al regeert bij Bertrand Bonello ook altijd het onbekende.
De werken van docent-filmmaker Herman Asselberghs in de tentoonstelling ‘Time Wasted’ geven en vragen aandacht. Ze komen voort uit meer dan twee decennia lesgeven en films maken. Tijd voor een gesprek…
In L’Empire blijkt een kabbelend Noord-Frans kustplaatsje het strijdperk voor een treffen tussen absolute goeieriken en slechteriken. De kluchtige Bruno Dumont denkt wel vaker in duo’s en dualiteiten, maar zijn het niet vooral de losse eindjes tussen beide tegenstellingen die intrigeren?
What to do when film festivals do not meet our expectations? Film critic Öykü Sofuoğlu questions to what extent film professionals can expect festivals like Berlinale to show political engagement through direct, concrete decisions and actions.
In Orlando, ma biographie politique vat Paul B. Preciado transformatie op als vloeibaar. Zoals ook deze fluïde verfilming van Virginia Woolfs Orlando voortdurend in wording is.
Als een film en het gesprek errond gevleugelde woorden slechts vleugellam maken, neemt de filmervaring dan de vlucht? Oftewel: waarin ligt de interesse van Jonathan Glazers The Zone of Interest?
Wet je pen, focus je blik en spits je oren: Fantômas nodigt je uit op een workshop filmkritiek tijdens MOOOV Filmfestival van 18 tot 25 april in Brugge.
Het is gewoon soep. En toch. Kijken naar Here van Bas Devos bracht auteur Aldwin Raoul bij het even triviale als diepgaande verlangen om ‘gewoon soep’ te worden.
Uit de films van Hitchcock spreekt de kracht van kijken. Doorbreken ze ook het stilzwijgen van wie bekeken wordt? In hun video-essay werpen Basje Boer en Menno Kooistra een blik op de verheerlijking van vrouwelijke passiviteit.
Is het stilaan tijd om vraagtekens te plaatsen bij de nalatenschap van Roger Ebert? Wil de toeschouwer tegelijkertijd geschokt en gerustgesteld worden, dan is het zeer de vraag of er nog wel plaats is voor empathie bij het kijken.
Met Io capitano poetst Matteo Garrone de migratietragedie op tot een avontuurlijke queeste die tegelijk vervaarlijk en ‘veilig’ aanschuurt tegen antimigratiecampagnes. Welk mededogen staat er op het spel?
Albert Serra is een man van contrasten. Een estheet die schoonheid vindt in lelijkheid, een liefhebber van de neoclassicistische achttiende eeuw én de digitale technologie van de eenentwintigste eeuw, een overtuigd theoreticus die ruimte laat voor toeval, een controlefreak die de controle graag uit handen geeft. Al deze contrasten kwamen tijdens Film Fest Gent 2022 aan de oppervlakte in het clair-obscur van zaal 2 in Sphinx Cinema, waar Serra na een vertoning van Pacifiction in gesprek ging met Nick Pinkerton.
In de beperking toont zich de meester? In zijn nieuwe film, Perfect Days, zegt Wim Wenders mogelijk net meer door minder uit te spreken.
De films van Jonás Trueba groeien mee met de stad Madrid, zoals die stad ook meegroeit met haar bewoners en bezoekers. Steeds opnieuw blazen herinneringen dat alles weer leven in.
Er zijn nog (on)zekerheden in het leven: meerduidigheid alom in de nieuwe film van Nuri Bilge Ceylan, About Dry Grasses, over goedpraten en kwaadspreken.
Bij het vallen van de bladeren mijmert Aki Kaurismäki over een even ideale als onmogelijke liefde. Tijdens het kijken komt zowaar Candy Crush de strakke kaders binnengewaaid.
Het festival Visite verwelkomt dit jaar de Amerikaanse experimentele filmmaker Peggy Ahwesh. Een uitgebreide selectie van haar werk gaat de ontmoeting aan met verwante binnen- en buitenlandse experimentele films. Geknipt, geplakt, verknipt…
Cinema Nova in hartje Brussel bestaat al een kwarteeuw. Bekend om hun collectieve filmwerking knopen ze aan bij internationale ontwikkelingen die alternatieven bieden voor commerciële filmvertoning. In relatie tot stadsvernieuwing en de vastgoedmarkt hoort daar ook bij: zelf eigenaar worden.
Eduardo Williams toonde zich met The Human Surge al treffend thuis in de hedendaagse fluïde wereld. Zijn nieuwste film vervolgt dat wijd vertakkende pad.
De synopsis van Lisandro Alonso’s Eureka belooft ons te leren wat het betekent mens te zijn. Dat moet wel grootspraak zijn, toch?
De kracht van Claire Simons documentaire Notre corps zit in de ontmoetingen, keer op keer vol vertrouwen en zachte nauwkeurigheid.
Via de unheimische vormen van The Eternal Daughter verkent Joanna Hogg het rouwproces binnen een beklemmende moeder-dochterrelatie, in een dubbelrol vertolkt door Tilda Swinton.
Kijkend naar Les rendez-vous d’Anna (1978) ziet Michaël Van Remoortere een van zijn favoriete scènes uit Chantal Akermans oeuvre. En zolderkamers, hotels en lege koelkasten.
Het Brusselse platform voor productie en distributie elephy bevindt zich dit najaar op vele plekken. Naast de films als onderdeel van het aan Chantal Akerman opgedragen omnibuswerk yours, voor biënnale Con10ur in Mechelen presenteert het collectief de groepstentoonstelling Double Voiced in het Antwerpse Extra City. Hoe verhoudt hun manier van maken zich tot een politiek narratief?
Wie schrijft nog? Wie slaapt nog? Wie spreekt nog verliefdheid uit? In Christian Petzolds Roter Himmel is de wereld om zeep, geen woord meer nodig, gaan vakantiehuizen op in rook, evenals ideeën en mensen en manuscripten. Maar wat als alles toch ondernomen wordt, naar waarde beleefd?
In Anatomie d’une chute ontleedt Justine Triet niet alleen een verdacht overlijden, maar bovenal het huwelijk. Wie houdt de score bij, in een relatie als een telraam? De vele verhalen zorgen alvast niet voor zekere antwoorden.
Retrospectieve tentoonstellingen zijn doorgaans lofzangen in de museumruimte. Dat geldt ook voor de expo over Werner Herzog in het Amsterdamse Eye Filmmuseum. Al zijn er kritische noten. Die het controversiële karakter van de veelzijdige cineast bevestigen.
Het voetpadfestival Cinema Trottoir van Cinemaximiliaan zet aan tot een blik op Brussel, zijn bewoners en zijn bezoekers.
Fantômas ontvangt en stuurt briefpost vanuit de filmzaal en wandelgangen. Fotograaf Kris Dewitte zag naast rode lopers en witte doeken ook schaduwen en maakte een verslag in polaroids.
In samenwerking met Film Fest Gent publiceren we in de reeks ‘Wide Angle’ reflecties bij filmvertoningen. Voor Michaël Van Remoortere draagt Goodbye, Dragon Inn het wezenlijke van film, van kunst, van leven.
Met The Quiet Girl debuteert Colm Bairéad in het klein, in stilte. Een luistervink en een zwijgzaam koppel geven de toon aan.
Tijdens MOOOV Filmfestival in Brugge begeleidde Fantômas jonge critici in hun reflectie over film. Jeroen Lemmens vraagt zich af hoe (on)gemakkelijk het is om te filmen met een ecoterroristisch manifest in de achterzak.
Tijdens MOOOV Filmfestival in Brugge begeleidde Fantômas jonge critici in hun reflectie over film. Jade van der Moere tast in haar geheugen naar innige momenten.
In zijn eerste fictiefilm, Dos estaciones, grijpt Juan Pablo González terug op vertrouwde elementen uit zijn documentair werk en put tegelijk kracht uit de suggestieve eigenschappen van narratieve cinema.