Een sluitstuk dat niets afrondt. Voor kortfilm Colophon (2015) heeft Alexandre Koberidze meer dan honderd jaar cinema zorgvuldig gadegeslagen en besloten dat het tijd is voor het begin.

Joyland. Land van overspel en begeerte? Van neon en nacht? Van glitter en verleiding? Ja en nee. Saim Sadiqs langspeeldebuut gebruikt de naam van een pretpark in Lahore, Pakistan, vooral als wrange allegorie voor een samenleving waarvan de leden falen te ontsnappen aan de druk van traditie, familie-eer en geloof.

Na een première op Film Fest Gent raast Rodéo nu het reguliere bioscoopcircuit op. Met haar ronkende bikerfilm maakt Lola Quivoron van uitlaatgassen een verboden vrucht.

Wat beweegt ons in film? Fantômas houdt de vinger aan de pols tijdens Film Fest Gent, met vandaag Human Flowers of Flesh van Helena Wittmann, een dobberende zoektocht.

Wat beweegt ons in film? Fantômas houdt de vinger aan de pols tijdens Film Fest Gent, met vandaag Pacifiction van Albert Serra, die de ledigheid van de politiek belicht.

Wat beweegt ons in film? Fantômas houdt de vinger aan de pols tijdens Film Fest Gent, met vandaag Trenque Lauquen van Laura Citarella, een overdaad aan overdaad.

De recente restauratie van Toute une nuit is voor nieuwe Brusselaar Michaël Van Remoortere een gelofte om de stad die Chantal Akerman in een enkele nacht bezingt te verdedigen door haar lief te hebben zoals zij is in al haar prachtige en gemankeerde overdaad.

Vijftien jaar lang filmde Laure Portier haar jongere broer. Het resultaat is debuutfilm Soy libre, waarin ze hem ondervraagt, volgt in zijn zoektocht en met liefde portretteert.

Voor hun nieuwste film Tori et Lokita ontvingen Cannesroyalty Jean-Pierre en Luc Dardenne een speciale prijs op de 75ste editie van ’s werelds grootste festival. Op hun lauweren rusten doen ze evenwel niet. Solidariteit blijft centraal staan, maar is hun visie daarop aan het verschuiven?

In het hart van Marco Bellocchio’s oeuvre spookt een grote afwezigheid. Sinds 1968 probeert hij in verschillende van zijn films die leegte te bevatten. Met de autobiografische documentaire Marx Can Wait, waarin hij fragmenten van zijn vroeger werk opneemt, zet hij zijn pogingen verder om wijs te worden uit het ontbreken dat mee aan de grondslag ligt van zijn maakdrang.

“Of het gevaarlijk is vulkanen van zo dichtbij te bestuderen? Niet gevaarlijker dan in België over straat wandelen.” Of je films moet maken aan de rand van een krater? Jazeker wel. Met Fire of Love knipt en plakt Sara Dosa een prachtige collage in elkaar over vulkanen, liefde en cinema.

Terwijl de historische Zwitserse filmzaal Le Plaza renoveert, krijgen externe curatoren vrij spel in haar vitrine. Curator en onderzoeker Julian Ross blikt terug op een programma dat hij er in april samenstelde en licht en passant een tipje van de sluier over het thema van het volgende Fantômas-nummer.

In samenwerking met Film Fest Gent publiceren we in de reeks ‘Wide Angle’ reflecties bij filmvertoningen. Een afdaling in Il buco brengt verdieping aan de oppervlakte.

In samenwerking met Film Fest Gent publiceren we in de reeks ‘Wide Angle’ reflecties bij filmvertoningen. Vanuit een nieuwe woonst schrijft Bart Versteirt over hoe Ozu de huiselijke ruimte verkent in Tokyo Story.

Tijdens MOOOV Filmfestival in Brugge begeleidde Fantômas jonge critici in hun schrijven over film. Margot Leyers ziet in Unclenching the Fists dat ‘houden van’ samengaat met zowel vasthouden als loslaten.

Tijdens MOOOV Filmfestival in Brugge begeleidde Fantômas jonge critici in hun schrijven over film. In haar essay meet Merlijn Beullens de afstand tussen onpersoonlijke macht en wie zich ertegen verzet.

De camera verandert alles, gelooft de pornoproducent uit horrorfilm X. Met zijn kleine crew trekt hij in 1979 naar de afgelegen boerderij van een bejaard koppel om er in het geniep en goedkoop een film te draaien. Hadden ze The Texas Chain Saw Massacre gezien, wisten ze vast beter… Zolang de camera loopt, is het ‘maar’ een film, toch?

Tijdens MOOOV Filmfestival in Brugge begeleidde Fantômas jonge critici in hun schrijven over film. In haar essay kijkt Evi Cats over de randen van film heen.

In samenwerking met Film Fest Gent publiceren we in de reeks ‘Wide Angle’ reflecties bij filmvertoningen. Samen met A Chiara laaft Hanne Schelstraete zich aan een paradoxaal tweespel van vrijheid en gebondenheid.

Hoe vertolken we Anne Frank voor de 21^ste-eeuwse jeugd? Dat was de vraag waarmee het Anne Frank Fonds in Bazel naar Ari Folman stapte na het succes van diens Waltz with Bashir (2008). Met Where Is Anne Frank levert hij opnieuw een pleidooi af voor de noodzaak van steeds hernieuwde herinnering.

In samenwerking met Film Fest Gent publiceren we in de reeks ‘Wide Angle’ reflecties bij filmvertoningen. Tussen haar vingers door keek Inge Coolsaet naar Vortex, de nieuwste film van Gaspar Noé.

Tijdens festivals ontvangt Fantômas briefpost vanuit de filmzaal en wandelgangen. Zes maanden na een editie in het kielzog van Film Fest Gent vinden we Courtisane terug in vertrouwde vorm.

Roland Emmerich schept visueel genoegen uit het tot as en puin reduceren van de architecturale symbolen van de Verenigde Staten, zijn tweede thuisland. In Moonfall laat hij de maan naar beneden donderen en zoals steeds is het een underdog die de boel moet redden. Van de maan af gezien, zijn we immers allen even groot.

Logisch, toch? De tiende film van Alex van Warmerdam heet Nr. 10. Zoals het een Van Warmerdam betaamt, blijkt die logica evenwel bedrieglijk.